Το ιστολόγιο της Προλεταριακής Σημαίας παύει να λειτουργεί. Από αυτό το Σαββατοκύριακο συγχωνεύεται με την ιστοσελίδα του ΚΚΕ(μ-λ) σε μια νέα κοινή ιστοσελίδα της οποίας η διεύθυνση θα είναι η http://www.kkeml.gr/.

19 Ιαν 2014

Grexit ξανά;

Φουντώνουν ξανά τα σενάρια για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ.
Τους φθινοπωρινούς μήνες είχαν δημοσιευτεί ανάλογες εικασίες πέραν του Ατλαντικού. Το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι πως αυτή τη φορά τα σενάρια έχουν ευρωπαϊκή προέλευση και πάλι, όπως το 2011-12. Βέβαια τους τελευταίες μέρες του 2013, η Μέρκελ έβαλε τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση όταν δήλωνε πως τυχόν έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα ήταν πλήγμα για όλη την ευρωζώνη και θα άνοιγε τον κύκλο της αποσταθεροποίησης για τη νομισματική ένωση. Επιπρόσθετα, σε ένα ασταθές παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον και τη στιγμή που ανακοινώνονται τα πρώτα μέτρα παγώματος της αθρόας πίστωσης από μεριάς ΗΠΑ, μια αποσταθεροποίηση της ευρωζώνης είναι σίγουρο ότι θα έστελνε σήμα πανικού στις «αγορές» και κανέναν δεν θα συνέφερε να υποστεί τις συνέπειες μια τέτοιας εξέλιξης.
Εύλογο λοιπόν το ερώτημα, γιατί κάποιοι επιμένουν να παίζουν με τη φωτιά;
Μεγάλο κομμάτι της εξήγησης εξακολουθεί να βρίσκεται στην κλασσική απάντηση ότι η όξυνση του ανταγωνισμού αμερικάνων-ευρωπαίων γύρω από το κούρεμα του ελληνικού δημόσιου χρέους καλά κρατεί, όπως έχουμε επανειλημμένα αναφερθεί και αναλύσει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της. Οι Γερμανοί συζητούν για ένα κούρεμα του μικρού κομματιού του χρέους που εξακολουθεί να βρίσκεται σε χέρια ιδιωτών και δεν συζητούν καθόλου για το κύριο μέρος που διακρατείται από τα ευρωπαϊκά κράτη και την ΕΚΤ. Δεν είναι το ποσό αυτό καθαυτό (εξ’ άλλου ήδη έχουν κερδίσει πολλά δις από τις ανταλλαγές ομολόγων πράγμα στο οποίο επίσης έχουμε αναφερθεί με στοιχεία) αλλά η πόρτα που ανοίγεται με αυτό τον τρόπο. Και οι Γερμανοί θέλουν να κλείσουν κάθε εκδοχή χρηματοδότησης του συνολικού χρέους της ευρωζώνης, της νομισματοποίησής του, όπως έχει ονομαστεί. Επιπλέον, υπάρχουν οι ενδοευρωπαϊκές εκκρεμότητες και αντιθέσεις. Μια ελληνική «χαλάρωση» τι μήνυμα θα έστελνε στον ευρωπαϊκό νότο και στις χώρες που θα ετοιμαστούν να δοκιμάσουν την προσφυγή τους εκ νέου στις αγορές χρήματος;
Η αυστηρή τοποθέτηση της ευρωπαϊκής Επιτροπής στην ερώτηση των ευρωβουλευτών για τα μέτρα λιτότητας την ίδια περίοδο που είχε ξεσπάσει ο σκυλοκαβγάς εντός τρόικας ήταν –παρ` όλες τις αντιθέσεις- ένα εγκώμιο για τη συμβολή της τρόικας στην αποφυγή της άτακτης χρεοκοπίας των κρατών! Το εκβιαστικό δίλημμα που τίθεται αυτή τη στιγμή όχι μόνο προς τον ελληνικό λαό αλλά και το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης, που δείχνει να μην αντέχει την αφόρητη πίεση για νέα μέτρα (όλα τα σκληρά μέτρα που ενδεχομένως θα συνδεθούν με νέα μικρότερη «βοήθεια» τοποθετούνται στο διάστημα ‘14-‘16), είναι άτακτη ή τακτική χρεοκοπία εντός του ευρώ.
Βέβαια, από εκεί και πέρα, υπάρχουν οι αριθμοί που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν. Ένα χρέος στο 176% του ΑΕΠ και ένα ποσοστό ανεργίας που πλησιάζει το 30% (αν δεν το έχει στην πράξη ξεπεράσει) κάνουν μη βιώσιμη τη συνέχιση της σημερινής κατάστασης. Μέχρι το καλοκαίρι, το αργότερο, πρέπει να δρομολογηθούν κάποιες σοβαρές αποφάσεις επί τούτου. Το δράμα όμως βρίσκεται στο ότι οι αποφάσεις αυτές πρέπει να… συναποφασιστούν.
Το Ινστιτούτο της Γερμανικής Οικονομίας, το πιο σοβαρό και κοντά στην ιθύνουσα ελίτ think thank της Γερμανίας, δημοσίευσε την εργασία του για τρία σενάρια αντιμετώπισης και αναδιάρθρωσης του ελληνικού δημόσιου χρέους.
Από την άλλη, υπάρχει και το paper του ΔΝΤ που μιλά ανοιχτά για παγκόσμιο κύμα κουρεμάτων, καθώς τα χρέη στις μητροπόλεις του καπιταλισμού «έχουν γίνει ακραία ξεφεύγοντας από κάθε ιστορικό μέτρο». Κάτι τέτοιο σημειώνει πως μπορεί να γίνει, είτε «με διαπραγμάτευση αλά 1930», είτε μέσω του «μίγματος εργαλείων» του ΔΝΤ κατά την κρίση μιας σειράς αναδυόμενων αγορών στο παρελθόν. Βέβαια, σταθερά επικρίνεται η Γερμανία για την περιοριστική της πολιτική.
Το μέγεθος του ζητήματος που βρίσκεται πίσω από το έτσι κι αλλιώς μη βιώσιμο ελληνικό δημόσιο χρέος είναι λοιπόν τεράστιο, τόσο σε ευρωπαϊκή όσο και σε διεθνή κλίμακα.
Κατά συνέπεια, ο ένας πόλος του εκβιασμού, η «άτακτη χρεοκοπία», αυτοακυρώνεται αφού είναι μια εκδοχή που κανένας δεν την επιθυμεί. Η πρόσφατη ιστορία των κρατικών χρεοκοπιών αποδεικνύει πως το τυχαίο έπαιξε ρόλο σημαντικό σε αυτές, όμως σε ένα πλαίσιο που οι χώρες είτε αφέθηκαν είτε εξωθήθηκαν στην πτώχευση. Ένα τέτοιο «πουσάρισμα» δεν είχε υποστεί και η χώρα της εποχής του «λεφτά υπάρχουν»;
Αλλά και η «τακτική χρεοκοπία» που στην ουσία ήδη βιώνουμε έχει τις δικές της άτακτες παραμέτρους όταν απ’ όλες τις πλευρές -και για τους λόγους που αναφέραμε- η κατάσταση εξωθείται στα άκρα…

Τις ΧρεΩσεις και τον Οικονόκοσμο γράφει ο Δ. Μάνος