Το ιστολόγιο της Προλεταριακής Σημαίας παύει να λειτουργεί. Από αυτό το Σαββατοκύριακο συγχωνεύεται με την ιστοσελίδα του ΚΚΕ(μ-λ) σε μια νέα κοινή ιστοσελίδα της οποίας η διεύθυνση θα είναι η http://www.kkeml.gr/.

19 Ιαν 2014

Με απαγορεύσεις διαδηλώσεων και χαφιεδισμό πολιτικών χώρων θωρακίζουν την αντιλαϊκή τους πολιτική

Το 2014 μπήκε χωρίς «διαλείμματα» στην πολιτική της φασιστικοποίησης που ακολουθεί η πολιτική διαχείριση του συστήματος, η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, οι μηχανισμοί κι οι εκφραστές της. Έτσι, ως έκφραση υποταγής προς τα ιμπεριαλιστικά αφεντικά της Ε.Ε. αλλά και επίδειξης τρομοκρατικής πυγμής προς το λαό, η κυβέρνηση επέβαλε τη φασιστική απαγόρευση των συγκεντρώσεων και των διαδηλώσεων σε μια πολύ μεγάλη περιοχή της Αθήνας (κι όχι μόνο του κέντρου), ενόψει της φιέστας για την ανάληψη της προεδρίας της Ε.Ε. απ’ την Ελλάδα. Με ανακοίνωση της Γ.Α.Δ.Α. απ’ τις 6 τα ξημερώματα της Τετάρτης 8/1, μέχρι τα μεσάνυκτα, λόγω της άφιξης των εκπροσώπων της Ε.Ε., Βαν Ρομπάι και Μπαρόζο, και της φιέστας, απαγορεύθηκε «κάθε δημόσια, υπαίθρια συνάθροιση και πορεία», μαζί με «έκτακτα κυκλοφοριακά μέτρα», τα οποία στην πραγματικότητα στόχευαν να κάνουν απροσπέλαστο το κέντρο της Αθήνας σ’ όποιον επιθυμούσε να διαδηλώσει. Τα μέτρα μάλιστα ξεπέρασαν σε έκταση και διάρκεια αντίστοιχα προηγούμενα, κατά τις επισκέψεις των εκπροσώπων των ιμπεριαλιστών, Μέρκελ και Σόιμπλε. Η απαγόρευση συνοδεύτηκε φυσικά κι από την ισχυρή παρουσία και «δράση» των πραιτοριανών των ΜΑΤ και των μηχανοκίνητων μονάδων της αστυνομίας. Το απόγευμα, τα ΜΑΤ παραβιάζοντας το Άσυλο στα Προπύλαια απώθησαν το συγκεντρωμένο κόσμο εκεί και προχώρησαν σε επιθέσεις, ξυλοδαρμούς και ρίψη χημικών, ενώ συνέλαβαν τον καθηγητή Παύλο Αντωνόπουλο, μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ, ο οποίος οδηγήθηκε με χειροπέδες στο αυτόφωρο, με κατηγορίες «συμμετοχής σε απαγορευμένη συγκέντρωση και αντίστασης κατά της αρχής». Την απαγόρευση κατήγγειλε, σε συγκέντρωσή που καλούσε στην Ομόνοια, και η Λαϊκή Αντίσταση – Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία. Αυτό που φοβούνται η ντόπια άρχουσα τάξη κι η πολιτική της διαχείριση, είναι το λαό στο δρόμο. Στον αγώνα και στη διεκδίκηση. Στη συλλογική δράση. Στην πολιτικοποίηση στη βάση των δικών του αναγκών και συμφερόντων. Φοβούνται τις κοινωνικές εκρήξεις αλλά πολύ περισσότερο τον μαζικό λαϊκό αγώνα αντίστασης και σύγκρουσης με την κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης. Γι’ αυτό, ολοένα πιο συχνά και πιο έντονα καταφεύγουν στο χτύπημα του δικαιώματος στη διαδήλωση, όπως και στην απεργία και σ’ άλλες μορφές αγώνα.
Αλλά και πολιτικοί χώροι και συλλογικότητες φτάνουν να βρίσκονται ανοικτά στο στόχαστρο των εκφραστών της πολιτικής του συστήματος κι ορισμένες φορές μάλιστα με χυδαίο και προβοκατόρικο τρόπο. Έτσι, σ’ ένα πρόσφατο ασφαλίτικο δημοσίευμά του (31/12/2013), ο ιστότοπος vimaonline αναφέρεται σε ευρεία γκάμα συλλογικοτήτων που δραστηριοποιούνται στα Νότια Προάστια (από στέκια και καταλήψεις χώρων μέχρι «επιτροπές ενάντια στα χαράτσια» κι «επιτροπές ενάντια στο μνημόνιο» ή και «συλλογικότητες πολιτών που βοηθούν ευπαθείς ομάδες», απ’ τις οποίες «αλιεύουν» μέλη, ομάδες της «άκρας αριστεράς» και της «αναρχίας» ) παρουσιάζοντάς τες ως… «δεξαμενές τρομοκρατών»(!). Δε λείπουν μάλιστα κι αναφορές στη «ριζοσπαστικοποίηση» που γεννά η κρίση και η οποία τείνει να είναι… έκνομη, στη μεταφορά των… «Εξαρχείων» και στην περιφέρεια, στα συχνά – πυκνά «συνθήματα που καλούν σε επανάσταση και εξέγερση», καθώς και η κινδυνολογία για «τρομοκρατικές επιθέσεις» - που χρησιμοποιεί και τις όποιες ανεγκέφαλες ενέργειες - εκφράζοντας και τις… «αγωνίες» της Γ.Α.Δ.Α. Τα παραπάνω δεν αποτελούν εκφράσεις απλά ενός αντιδραστικού «θερμοκέφαλου» ιστότοπου, όταν μια ολόκληρη καθεστωτική προπαγάνδα, ολοένα και λιγότερο «δειλή», αλλά και νομοθετήματα προσπαθούν να «συνδέσουν» την Αριστερά, τις μορφές αγώνα (διαδηλώσεις, απεργίες, καταλήψεις, κινητοποιήσεις σε δρόμους κ.ο.κ.), τα αγωνιζόμενα κομμάτια του λαού και της νεολαίας, τους μετανάστες κι άλλους πολιτικούς χώρους (απ’ την αναρχία διαφόρων εκδοχών μέχρι τις παρυφές του ΣΥΡΙΖΑ), με την «ανομία», την «τρομοκρατία», την «εγκληματικότητα», τα «άκρα». Κάποια στιγμή βέβαια και τους φορείς του… «εγκληματικού κομμουνισμού», όταν θα διακρίνουν ανάπτυξη, συγκρότηση και κίνδυνο από εκεί.
Ο αποδέκτης όλων αυτών των στοχεύσεων, από τις απαγορεύσεις και την ωμή καταστολή μέχρι την χαφιεδίστικη «αναφορά», είναι ο ίδιος ο λαός, η νεολαία, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, στο βαθμό που «ανακαλύπτουν» το δρόμο του αγώνα, της αντίστασης, της διεκδίκησης. Στον ίδιο αυτό δρόμο, βρίσκεται και η απάντηση στη διαδικασία της φασιστικοποίησης.